Invloedrijke personen
Dokter Willard (Huisarts in de jaren ’60)
Westervoort had in de jaren 20 van de vorige eeuw maar één huisarts; dokter Muller. Maar de bevolking groeide en er werd een tweede huisarts aangesteld; dokter Willard. Hij was een volle neef van de overste van de Dominicanessen. Hij kreeg een praktijkruimte in het bijgebouw van het klooster. Dokter Muller was echter niet betrokken bij die aanstelling en er volgde een protestactie om deze dokter Willard te boycotten. Later verhuisde hij naar een kamer bij Hugen en daarna liet hij een woning en praktijkruimte bouwen aan het begin van de Willibrorduslaan. Dokter Willard trouwde met de dochter van de toenmalige burgemeester Wiessing.
In 1969 overleed dokter Willard
Burgemeester Vos de Wael
Voor deze burgemeester hadden de burgers ontzag. Volgens overlevering was hij met zijn 28 jaar de jongste burgemeester van Nederland. Zijn vader was burgemeester van Raalte en zijn overgrootvader van Zwolle. Hij woonde in huize Wyborgh, een huis dat toen nog niet zo heette. Dat stak hem. Alle andere notabelen woonden in huizen die een naam hadden. Dus verzon hij de naam Wyborgh. Hij zou hebben gezegd: "ligt er een weide bij het huis ? Nou dan noem je het gewoon de Wyborgh met een H op het einde. Dan lijkt het toch nog een oud Nederlandse naam".
Pastoor Vaalman
Via parochies in Arnhem en Duiven kwam in hij in 1851 in de Werenfridus parochie in Westervoort terecht.
Hij bleef pastoor tot zijn overlijden in 1899. De geestelijkheid in Westervoort waren geen voorstander van de kermis. Pastoor Vaalman leefde op goede voet met de dominees. Hij schijnt daarover gezegd te hebben: “ Gi’j mot ze beminnen.’t Zun onschuldig dwalende; mor gij mot ‘niet teveul mee umgaon”. Toch kreeg hij van hen bij zijn zilveren priesterfeest in 1866 een leunstoel cadeau.
Meester A.G. van Dalen
Meester van Dalen was naast onderwijzer in Westervoort ook lid van de Historische Kring Westervoort. Hij heeft diverse boeken op zijn naam staan over de historie van de Liemers. Hij schreef ook twee boeken over Westervoort. Daarvoor kreeg hij in 1970 de Turmac-Liemers prijs. Deze kleine pittige onderwijzer van de Werenfridusschool had oprechte belangstelling voor het gewone volkskind en de armen. Dat zou Antoon van Dalen zijn verdere leven blijven tekenen; zijn sociale meelevendheid met de gewone man.
