De molens en maalderijen van Westervoort
DOCUMENTATIE ▼ > Archief aktiviteiten > Boeken
Dat is de titel van een nieuw boek over de historie van Westervoort.Het is geschreven door oud-Westervoorter Henk Stevens ('t Slag, 1943).
Hij heeft eerder twee boeken gepubliceerd over de molens en maalderijen in zijn huidigewoonplaats Didam.
Daar is Henk ook vrijwillig molenaar op de St. Martinusmolen.
In feite zijn windkorenmolens natuurlijk maalderijen: met windkracht wordt koren (graan) gemalen. Gebruik van machines en motoren voor de aandrijving van de molenstenen (maalstenen) maakten windmolens en rosmolens (aangedreven door een ros, een paard), overbodig.
Dat lot wachtte in Westervoort ook de rosmolen (bij Lentsenburg) en de windkorenmolen (op de hoek DorpstraatMolenlaan).
Het is belangrijk om hun geschiedenis, en die van de motorisch aangedreven maalderijen, vast te leggen voor het nageslacht.
Voor de opzet van het boek is gekozen voor een chronologische volgorde van het ontstaan van de molens en maalderijen.
Soms was dat niet mogelijk omdat het ontstaan of bestaan van de molens en maalderijen door elkaar heen liepen.
In het boek komen aan de orde: de rosmolen bij Lentsenburg, de windkorenmolen aan de Dorpstraat, de maalderij van Bruens aan de Dorpstraat, de maalderij van Bruens aan de Klapstraat, de stoommeelfabriek aan de Klapstraat, de maalderij bij huize Pomona en de maalderij van Hendrik van Kraaikamp aan de Klapstraat. En als toegift: de voorgenomen, maar niet uitgevoerde bouw van een houtzaagmolen op de Schans.
Waar het kon is dieper ingegaan op de familiegeschiedenis van de eigenaren. Soms ligt het uitweiden daarover wat ver van het eigenlijke onderwerp. Maar dat is terecht omdat, zeker de vroegere molenaars, belangrijke mensen in de samenleving waren. Ze behoorden tot de 'gegoede lieden' en hun maatschappelijke status namen ze veelal serieus.
De publicatie voorziet in een leemte van de geschiedschrijving van Westervoort.