Over de IJssel bij Westervoort
MONUMENTEN ▼
Eeuwenlang moesten de mensen bij laag water te voet of met een bootje de rivier oversteken. Vanaf 1295 is er al sprake van een veer, dat vanaf 1735 in handen kwam van de stad Arnhem. Dat was een belangrijk knooppunt in de handel tussen West-Nederland en het Rijnland. Er kwam een schipbrug, waarvan het middengedeelte uitgevaren kon worden om ruimte te geven aan passerende schepen.
Toen de spoorlijn Amsterdam-Arnhem in 1845 was aangelegd, wilde men die doortrekken tot Keulen. Daarvoor was een spoorbrug over de IJssel nodig. Op 15 febr. 1856 werd de spoorweg van Arnhem naar Emmerich officiëel geopend. De brug, met een lengte van 260 meter de eerste overspanning van een grote rivier in de lage landen werd al gauw bekend als “het achtste wereldwonder”. De scheepvaart ondervond veel hinder vanwege de nauwe doorvaart tussen de pijlers. Er moest een nieuwe brug komen, die hoog boven de rivier lag. Men legde toen meteen een verkeersbrug aan. De nieuwe bruggen werden op 5 april 1901 in gebruik genomen.
Maar op 10 mei 1940 blies het Nederlandse leger de bruggen op. In november van dat jaar was de spoorbrug weer hersteld, maar in april 1945 werd die weer vernield, nu door het Duitse leger! Pas in 1947 waren weer nieuwe bruggen gelegd: Engelse Callendar Hamiltons. De verkeersbrug was enkelbaans, en de spoorbrug had maar een spoor. Dat kon niet goed gaan: op 31 aug. 1964 botsten twee treinen frontaal op elkaar met als gevolg vijf doden en 22 gewonden. Maar pas in maart 1984 kwam er een tweede spoorbrug en twee jaren later een brug voor het fietsverkeer. Intussen was in januari 1972 een nieuwe brug voor het autoverkeer met twee rijstroken geopend.